مسیحیت ، شاخه ها و سازمانهای وابسته به آن در کنیا 

مقدمه و بیان مساله :

وقتی سخن از ادیان الهی در کنیا می شود مسیحیت قبل از ادیان دیگر به ذهن می رسد چراکه آثار مسیحی در همه جای این کشور پراکنده اند و یقینا بدون مطالعه تاریخچه ورود مسیحیت به کنیا نمی توان نقش دین را در این جامعه مورد بررسی دقیقتر قرار داد .برخی از شاخه های مسیحیت به هنگام استعمار غرب در منطقه شرق افریقا وارد شده اند و به لحاظ دینی و روانی هم به ورود استعمار کمک کرده اند تا حضور استعمار را در این منطقه راحت تر کنند و در یکصد سال گذشته شاخه های مسیحیت آنقدر در کنیا افزونتر شده است که خود حدیث مفصلی می طلبد ولی با تمام این تفاصیل، مسیحیت نقش مهمی در شکل گیری جامعه کنیا ایفا کرده است.

در این نوشتار به دنبال نفی واقعیتها و یا انتقاد از جریان مسیحیت نیستیم بلکه به دنبال شناخت بیشتر مسیحیت در کنیا ، خدماتی که به مردم کنیا داده اند ، از چه تاریخی و چگونه به کنیا وارد شده اند هستیم . آنچه بیش از هر چیزی ذهن نویسنده را به خود جلب کرد تلاشهای آموزشی و خدمات آموزشی مسیحیت در کنیا بوده است .این خدمات در حال حاضر هم به مردم این کشور در قالب  مدرسه ، دانشگاه ، کالج ، بیمارستان ، کلینیک و پلی کلینیک و ... ارائه می گردد که ورود به این موضوع شاید یک تحقیق جداگانه و مستقلی را می طلبد . بنابر این در این مقام  به دنبال بیان تاریخچه و عملکرد شاخه های اصلی مسیحیت در کنیا و سازمانهای وابسته به مسیحیت در کنیا هستیم و بر آنیم تا تاریخچه ورود مسیحیت به کنیا ، عملکرد آنها و پراکندگی آنها را مورد بررسی قرار دهیم و قطعا این اطلاعات در مقام بحث در مورد ادیان موجود در کنیا می تواند مورداستفاده قرار بگیرد .

نباید فراموش کنیم که معرفی مسیحیت در کنیا به قرن پانزدهم باز می گردد. گسترش دین با تلاش های تبلیغی در قرن نوزدهم تسریع شد. امروزه مسیحیت بزرگترین دین در کنیا است و اکثریت مردم آن را مسیحی می دانند.

بر اساس آمارهائی که بصورت رسمی در کنیا ارائه می گردد ، گفته می شود که مردم کنیا بیش از 80٪ مسیحی هستند - 33٪ پروتستان، 21٪ کاتولیک، 20٪ مسیحی انجیلی و 7٪ پیرو کلیساهای آفریقایی - در حالی که طبق آخرین سرشماری در سال 2019 حدود 11٪ مسلمان هستند. تعداد کمی از مردم هم به ادیان دیگر پایبند هستند، اما تعداد کمی از آنها به آتئیست بودن یا حتی اگنوستیک بودن خود اعتراف می کنند.(  البته مردم بر این باورند که تعداد مردم مسلمان در کنیا بیشتر از آمار ارائه شده توسط دستگاههای دولتی است و آنرا بالای 20 درصد می دانند ولی چون منبع رسمی ندارد قابل استناد نیست ) .

بیش از 4000 کلیسای ثبت شده در کنیا وجود دارد که از ترکیبی از فرقه هایی مانند انگلیکان، متدیست، ارتدکس، باپتیست و انواع کلیساهای پنطوکوستال تشکیل شده اند.

کار تبلیغی مداوم توسط مسیحیان در مناطق فقیر و روستایی کنیا، همچنان به افزایش تعداد مسیحیان جدید ادامه می دهد.مسیحیت تأثیر عمیقی بر جامعه کنیا، به ویژه در زمینه های آموزشی و بهداشتی داشته است.که در ادامه این گزارش بدان خواهیم پرداخت .

از طریق طیف گسترده ای از کارهای خیریه و خدمات اجتماعی، مسیحیان به دنبال بهبود زندگی کنیائیها بوده اند. در زمینه آموزش، سازمان‌های مسیحی مدارس و دانشگاه‌هایی تأسیس کرده‌اند که آموزش با کیفیتی را به کودکان و جوانان از هر طبقه‌ای ارائه می‌کنند. این مؤسسات نه تنها برتری دانشگاهی را ارائه می دهند، بلکه ارزش های اخلاقی مسیحیت را نیز منتقل می کنند.

به طور مشابه، بخش مراقبت های بهداشتی ، از ابتکارات مسیحی بهره زیادی برده است. بیمارستان‌ها و کلینیک‌های میسیونری در سراسر کشور تأسیس شده‌اند که خدمات درمانی مقرون‌به‌صرفه و در دسترس را به جوامع دورافتاده و محروم ارائه می‌کنند. علاوه بر این، سازمان‌های مسیحی برنامه‌ها و پروژه‌هایی را با تمرکز بر توسعه جامعه، کاهش فقر و توانمندسازی اجرا می‌کنند. از طریق این تلاش ها، مسیحیت به بخشی جدایی ناپذیر از بافت اجتماعی کنیا تبدیل شده است و تأثیری ماندگار بر جامعه می گذارد.

تأثیر مسیحیت بر سیاست در کنیا نیز قابل توجه است. مسیحیان نقش حیاتی در تعامل سیاسی دارند و مدام از اخلاق و عدالت حرف می زنند . ارزش‌های آن‌ها در قانون‌گذاری منعکس می‌شود و سیاست‌هایی را شکل می‌دهد که با اصول مسیحی همسو می‌شوند. حال با توجه به این مقدمه باید ببینیم که چه شاخه هایی از مسیحیت در کنیا هستند و تاریخچه و عملکردشان و نیز سازمان اجرائی آنها در این کشور به چه شکلی است .

فرقه های مسیحی در کنیا

1. کاتولیک رومی :

کلیسای کاتولیک رومی یکی از بزرگترین فرقه های مسیحی در کنیا است که بیش از 21 درصد از جمعیت را تشکیل می دهد. قبل از استقلال، تقریباً به طور کامل غیرانگلیسی و با نفوذ نسبتاً حاشیه ای بود، اما اساساً تغییر کرده است، زیرا کلیسا رشد بسیار سریعی داشته است.کلیسای کاتولیک در کنیا بخشی از کلیسای کاتولیک در سراسر جهان است که تحت رهبری معنوی کنفرانس اسقف های کاتولیک کنیا و پاپ در شهر واتیکان قرار دارد. اولین آثار کلیسای کاتولیک در کنیا با مبلغانی آغاز می شود که در سال 1498 به رهبری واسکو داگاما به این ایالت نفوذ کردند. از زمان آقای واسگوداگاما یک کلیسای کوچکی هم در محل ورود وی در شهر مالیندی ایجاد کرده اند که کلیسای کاتولیک کنیا در صدد حفظ و مرمت آن کلیسا است تا تاریخ ورود کاتولیکها به کنیا از مسیر سواحل این کشور دچار خدشه نشود و در تلاش هستند تا آنرا به عنوان یک میراث معنوی کنیا ثبت کنند .

محقق پل گیورد، کلیسای کاتولیک رومی را به عنوان "احتمالاً مهم ترین نهاد کنیای امروز" با منابع قابل توجه و پرسنل تحصیل کرده اش توصیف می کند. به دور از یکپارچگی، از یک مدل سلسله مراتبی پیروی می کند، اما دارای بخش های کاملاً مستقلی است که شامل هیئت حاکمه رسمی است که توسط کنفرانس اسقف ها و کشیشان نمایندگی می شود.

گیورد استدلال می کند که نایروبی "احتمالاً مراکز مذهبی بیشتری از هر شهر دیگری به جز رم دارد" و تعداد آنها در حال افزایش است. تحلیل او بر تأثیر رشد عظیم جماعت‌ها تأکید دارد. در کنیا، حداقل 26 اسقف نشین وجود دارد که هر بخش از کشور را از سطح بومی  گرفته تا سطح ملی را تحت پوشش قرار می دهند، با بیش از 12 میلیون کاتولیک که حدود 7740 مدرسه را اداره می کنند که 31 درصد از کل مدارس کشور را تشکیل می دهند. مدارس کاتولیک برخی از برجسته ترین کنیایی ها از جمله رئیس جمهور اوهورو کنیاتا را پرورش داده اند.

مناطق اسقف‌ نشین ( Diosese ) در کنیا به شرح زیر فهرست شده‌اند:

1. نایروبی متروپولیتن; اسقف‌های نایروبی، کیتویی، ناکورو، ماچاکوس، نگونگ و کریچو.

2. متروپولیتن مومباسا; اسقف‌های مومباسا، گاریسا و مالیندی.

3. متروپولیتن کیسومو ، اسقف‌های کیسومو، الدورت، کیسی، کاکامگا، لودوار، بونگوما، هما-بای و کیتاله.

4. نیری متروپولیتن; اسقف‌های نیری، مرو، مارسابیت، مورنگا، امبو، ایزیولو (نیائی‌نشینی رسولان) و نیاهورورو.

کشور کنیا چهار بار توسط پاپ ها ( به عنوان رهبر کاتولیکهای جهان ) در زمانهای زیر مورد بازدید قرار گرفته است .

• 6 تا 8 مه 1980، توسط پاپ سنت جان پل دوم

• 16 تا 18 اوت 1985، توسط پاپ سنت جان پل دوم

• 18 تا 20 سپتامبر 1995، پاپ سنت جان پل دوم

• 25 تا 27 نوامبر 2015، پاپ فرانسیس

اسقف اعظم کشیش فیلیپ آنیولو رئیس کلیسای کاتولیک در کنیا

اسقف اعظم کشیش فیلیپ آنیولو در سال 2021 توسط پاپ فرانسیس، رهبر کلیسای کاتولیک، به عنوان اسقف اعظم نایروبی و رئیس کلیسای کاتولیک کنیا منصوب شد.کشیش آنیولو پنجمین اسقف اعظم  نایروبی است که در 15 اکتبر 1983 به عنوان کشیش منصوب شد.او در 6 دسامبر 1995 به عنوان اسقف کریچو منصوب شد و بعداً از 23 مه 2003 تا زمان انتصاب او به عنوان اسقف اعظم برای کیسومو در 15 نوامبر 2018 ، به همین سمت در اسقف منطقه هما خلیج خدمت کرد. اسقف اعظم آنیولو اهل تونگرن در شهرستان بونگوما است.

کنفرانس اسقف های کاتولیک کنیا :

کنفرانس اسقف‌های کاتولیک کنیا، یک نهاد دائمی، مجمع اسقف‌های کاتولیک در کنیا است که با هم متحد می‌شوند و مناصب شبانی خود را بر مومنان مسیح، به عنوان شبانان کلیسای کاتولیک در کنیا، انجام می‌دهند که آنها با هم از طریق اشکال و ابزارهای مناسب حواری ترویج می‌کنند. به شرایط مکان و زمان، مطابق با قانون، برای ترویج خیر بزرگتری که کلیسا به همه بشریت ارائه می دهد (CIC 447). اختیارات کنفرانس اسقف های کاتولیک کنیا در قالب مجمع عمومی عادی و فوق العاده واگذار شده است.

در حال حاضر 26 حوزه قضائی کاتولیک در 4  کلان شهر، 4 اسقف نشینی، 20 اسقف، 1 معاونت حواری و 1 منتخب نظامی وجود دارد

مجمع عمومی

مجمع عمومی که معمولاً دو بار در سال برگزار می‌شود، مجمعی است که در آن همه اسقف‌های عادی/اسقف‌های حوزه‌های قضایی فوق‌الذکر گرد هم می‌آیند تا در مورد موضوعات مربوط به امور شبانی در سراسر کشور مشورت کنند. برای انجام این مأموریت، کنفرانس اسقف‌های کاتولیک کنیا، دبیرخانه عمومی KCCB را از طریق کمیسیون‌های خود تأسیس و موظف کرده است  تا تمامی فعالیت‌هایی را که بیانگر مأموریت کلیسای کاتولیک در کنیا در سطح ملی است، هماهنگ و اجرا کند. این امر زیر نظر دبیر کل که مدیر اجرایی کنفرانس است اداره می شود.

کشیش مارتین کیووا رئیس کنونی کنفرانس اسقف های کاتولیک کنیا است که توسط مجمع عمومی انتخاب می شود. او ریاست تمام مجامع عمومی عادی و فوق العاده و همچنین شورای دائمی اسقف ها را بر عهده دارد. او سخنگوی رسمی کنفرانس است و نماینده کنفرانس در تمامی مجامع داخلی و بین المللی چه به صورت شخصی و چه با هیئت نمایندگی است. او مسئول تداوم فعالیت های کنفرانس و نظارت بر کار دبیرخانه عمومی با کمک نایب رئیس-KCCB و گزارش فعالیت های شورای دائمی به مجمع عمومی است.

کلیسای کاتولیک کنیا در سازمان اجرائی خود دارای کمیته های مختلفی است که مسئولیت هر کدام از این کمیته ها با یکی از اسقفها است . یکی از این کمیته ها، کمیته گفتگوی بین ادیان است که فعلا ریاست آنرا آقای کشیش ویللییارد لاگو  درشهر مالیندی در ساحل کنیا است .

2. کلیسای ارتدکس در کنیا

کلیسای ارتدکس در کنیا از آغازین روزهای این قرن تأسیس شد. ابتدا مهاجران یونانی ، مذهب ارتدکس را به این کشور آوردند و سپس خود آفریقایی ها آن را کشف کردند و از سال 1930 آن را پذیرفتند. مردم کنیا در سال 1946 به طور رسمی تحت صلاحیت پاتریارک اسکندریه پذیرفته شدند و از آن زمان ارتباط نزدیکی با کلیسای حواری سنت مارکو وجود داشته است.  از طریق پاتریارک اسکندریه، مردم ارتدوکس آفریقایی کنیا در سطح بین المللی به رسمیت شناخته می شوند.

در طول دوره اضطراری ، کلیسای ارتدکس کنیا نقش مهمی در مبارزه برای استقلال کنیا داشت. جنبش مائو مائو (که برای استقلال کنیا جنگید) رهبران بسیاری از مؤمنان ارتدوکس به ویژه در کیامبو داشت. در این زمان بود که مدارس و کلیساهای ارتدکس توسط دولت استعماری بسته شد و بسیاری از کشیشان ارتدکس به زندان افتادند.

در سال 1958، به دلیل توسعه سریع ایمان ارتدوکس در شرق آفریقا، یک متروپولیتن برای مراقبت از نیازهای معنوی سه کشور شرق آفریقا منصوب شد. نامی که توسط شورای مقدس پاتریارک اسکندریه داده شد، اسقف اعظم مقدس ایرینوپلیس بود که به معنای "شهر صلح" است.

اسقف اعظم فقید و رئیس جمهور قبرس ماکاریوس سوم، شخصیتی برجسته در مبارزه برای استقلال کشورش، از نزدیک با رئیس جمهور و رهبر جنبش استقلال کنیا، جومو کنیاتا مرتبط بود.

اسقف اعظم ماکاریوس قبرس، بنا به دعوت جومو کنیاتا از کنیا دیدن کرد و مورد استقبال گرم یک قهرمان ملی قرار گرفت. عشق او به مردم ارتدوکس آفریقایی کنیا از طریق ساخت یک مدرسه فنی و یک مدرسه علمیه برای آموزش مردم آفریقا آشکار شد. مردم ارتدوکس آفریقایی کنیا رشد معنوی خود را در ایمان ارتدوکس مدیون سخاوت فراوان اسقف اعظم فقید ماکاریوس هستند. حوزه علمیه پدرسالار ارتدکس امروز نه تنها به نیازهای مردم شرق آفریقا بلکه در غرب آفریقا نیز خدمت می کند.

کلیسای ارتدکس آفریقایی کنیا تحت صلاحیت قانونی اسقف اعظم مقدس ایرینوپلیس تنها کلیسای مشروع در این کشور است.امروزه از طریق سخاوت مردم ارتدکس از خارج از کشور (یونان، فنلاند، آمریکا، قبرس) کلیسای ارتدکس در کنیا کمک بزرگی به توسعه اجتماعی، اقتصادی و آموزشی کشور، بسیاری از مدارس متوسطه، کلینیک ها، مهدکودک ها و بیمارستان ها در سراسر کشور یافت می شوند و صدها بورس تحصیلی به کودکان کنیا برای نیازهای آموزشی آنها اعطا می شود. تعداد مؤمنان ارتدکس در کنیا هر روز در حال افزایش است.

3. کلیسای انگلیکن کنیا :

تاریخچه کلیسای انگلیکن کنیا به سال 1844 باز می گردد که اولین مبلغان CMS (انجمن مبلغان کلیسا) به مومباسا رسیدند.  اسقف نشین آفریقای استوایی شرقی در سال 1884 تشکیل شد که شامل کنیا، تانزانیا و اوگاندای امروزی می شود.این مأموریت از سال 1900 به مرکز و غرب کنیا نیز گسترش یافت. این کار از احیای ماموریت این کلیسا درشرق آفریقا در نیمه اول قرن بیستم، زمانی که گرایشهای دسته جمعی رخ داد، پرده برداشت .

کلیسای انگلیکن امروزه حدود 4.5 میلیون عضو یا حدود 10 درصد از جمعیت کنیا دارد. این انجمن از انجمن مبلغان کلیسا (CMS)، که منشأ آن را به اولین مبلغ پروتستانی که در سال 1844 به کنیا وارد کرد، منشأ گرفت. فعالیت CMS بر مناطقی از ارتفاعات مرکزی متمرکز بود که در آن کیکویوها غالب بودند.کلیسای انگلیکن کنیا در طول تاریخ خود از نظر سیاسی فعال بوده است. واعظان انگلیکن به شدت شورش مائو مائو را در دهه 1950 محکوم کردند. بنابراین رهبران آنگلیکن از ابتدا درگیر پویایی سیاسی کنیا بوده اند.

این سیستم کلیسایی جغرافیایی به 33 اسقف سازماندهی شده است که هر یک توسط یک اسقف اداره می شود و اسقف ها به کلیسای اعظم تقسیم می شوند که توسط یک کشیش رهبری می شود. سرپرستی کلیساها توسط یک رئیس و بخشهای فرعی توسط خوانندگان غیر روحانی اداره میشود. سینود (Sinod)  شورای حاکم کلیسا به عنوان یک بدنه از طریق سه مجلس اداره می شود : خانه اسقف ها، روحانیون و لایتیها.  مأموریت آن این است که همه مردم را از طریق عیسی مسیح، از طریق موعظه، تعلیم، شفا و دگرگونی اجتماعی به یک رابطه زنده با خدا وارد کند و آنها را قادر سازد تا در ایمان رشد کنند و زندگی را در کمال آن زندگی کنند.

این کلیسا بسیاری از مؤسسات آموزشی و سایر مؤسسات را اداره می کند، به عنوان مثال. یک مدرسه زبان برای کارکنان خارجی و محلی، یک مرکز توسعه اجتماعی برای کودکان یتیم و بی بضاعت، چندین دانشکده الهیات و یک برنامه استانی آموزش الهیات به طور گسترده. دانشگاه سنت پل در لیمورو، نزدیک نایروبی، به طور مشترک توسط انگلیکن ها، پروتستان ها و متدیست ها در سال 1954 تأسیس شد. ارتش کلیسای آفریقا، بازوی انجیلی و رفاه اجتماعی ACK است.

کلیسای انگلیکن کنیا توسط یک اسقف اعظم رهبری می شود و بخشی از جامعه جهانی آنگلیکن را تشکیل می دهد. رئیس فعلی کلیسای انگلیکن، کشیش دکتر جکسون نصور اوله ساپیت است.

4. کلیساهای انجیل کامل کنیا (FGCK)

Full Gospel Churches of Kenya (FGCK )

کلیساهای انجیل کامل کنیا (FGCK) یک کلیسای ثبت شده محلی است که توسط مبلغینی از فنلاند در سال 1949 آغاز شد. در حال حاضر، تخمین زده شده است که بیش از 700000 عضو دارد.

ساختار سازمان اداری کلیسا در سطح ملی شورای ملی پاستورال (NPC) است که بالاترین ارگان تصمیم‌گیری با شورای اجرایی ملی (NEC) به عنوان بازوی اجرایی آن متشکل از ناظر کل، دبیر کل، خزانه‌دار ملی و 11 ناظر منطقه‌ای است.

 این کلیسا در 11 منطقه، 75 ناحیه و 545 مجمع کلیسای محلی و 5000 شعبه در سراسر منطقه اداری ملی به جز منطقه ماندرا در شمال شرقی کنیا، سازماندهی شده است. FGCK متعهد است که به نیازهای اجتماعی و فیزیکی اعضای خود و جامعه در کل پاسخ دهد. این یک بخش توسعه دارد که به اجرای برنامه های توسعه که شامل تسهیلات بهداشتی، 124 پیش دبستانی، 57 مدرسه ابتدایی و 1 مدرسه متوسطه است، سپرده شده است. FGCK همچنین حامی بسیاری از مدارس ابتدایی و متوسطه دولتی است که توسط کلیسا راه اندازی شده و به دولت واگذار شده است.  چندین برنامه توسعه دیگر وجود دارد (کودکان خیابانی، دختران ماسایی، خانه کودکان خلیج هما، مدرسه Kakamega برای کودکان با چالش فیزیکی، برنامه های حمایت مالی از کودکان، کار اچ آی وی/ایدز و بسیاری از فعالیت های کوچک دیگر در سطح محلی. اکنون کلیسا  درگیر با موضوع محیط زیست است.

اسقف (دکتر) ساموئل موریتی نجوگو، اسقف ریاست کلیساهای انجیل کامل کنیا است.

چشم انداز کلیسا عبارت است از :

• تبدیل شدن به یک کلیسای پویا از ایمانداران خداترس، که عیسی مسیح را از نزدیک می شناسند و به طور کلی دگرگون شده اند و با انجیل عیسی مسیح به همه مردم می رسند.

مأموریت کلیسا عبارت است از؛

• موعظه انجیل عیسی مسیح با قدرت روح القدس

• آموزش همه کسانی که به انجیل ایمان دارند

• ایجاد مجامع محلی کلیسا

• ارائه خدمات عالی به شاگردان و جامعه

• تجهیز اعضا به دانش و مهارت برای خدمت به خداوند عیسی مسیح

• ایجاد ظرفیت کلیسا و بسیج منابعی که دستیابی به اهداف مأموریتی فوق را تسهیل می کند.

5. کلیسای پروتستان شرق آفریقا (PCEA)

            The Presbyterian Church of East Africa (PCEA)

PCEA توسط مبلغینی از اسکاتلند در اواخر دهه 1800 راه اندازی شد و امروزه توسط آفریقایی ها رهبری می شود که مقر آن در نایروبی، کنیا است. PCEA حدود 4 میلیون عضو، بیش از 3200 جماعت، 500 کلیسا در کنیا، اوگاندا و تانزانیا دارد. این کلیسا پیش بینی می کند که عبادت ها و جماعت های فراتر از شرق آفریقا راه اندازی شود.

این کلیسا در زمینه آموزش و کار پزشکی پیشگام بوده و اولین بیمارستان کنیا را در سال 1908 تأسیس کرد. اکنون دارای سه بیمارستان و چندین مرکز بهداشتی، دو مدرسه برای کودکان ناشنوا، یک خانه برای سالمندان و یک خانه برای کودکان بی بضاعت است. این کلیسا همچنین 700 مدرسه اعم از ابتدایی و متوسطه را حمایت می کند.

اخیرا کلیسای پروتستان شرق آفریقا (PCEA) کشیش Thegu Mutahi را مجدداً به عنوان مدیر و رهبر خود انتخاب کرد. PCEA روابط خود را با کلیسای اسکاتلند، کلیسای متحد کانادا، کلیسای پروتستان ایالات متحده آمریکا، کلیسای پروتشتان آمریکا و کلیسای پروتستان در ایرلند حفظ می کند.

PCEA به طور مرتب افراد و شخصیتهای خود را برای تحصیل به انگلستان و ایرلند می فرستد که توسط بورسیه های PCI پشتیبانی می شود. همچنین کمک های مالی سالانه برای کار آموزش الهیات و بورسیه های دانشجویی در دانشگاه پرزبیتریان، کیکویو و کالج الهیات متحد سنت پل ارائه می شود .

 6. اتحاد انجیلی کنیا (EAK)

The Evangelical Alliance of Kenya (EAK

اتحاد انجیلی کنیا (EAK) سازمان ملی کلیساهای انجیلی کنیا است. این انجمن در سال 1975 به عنوان انجمن انجیلی کنیا تأسیس شد و بعداً در سال 2002 به اتحاد انجیلی کنیا تغییر نام داد. این سازمان که بیش از 700 میلیون عضو در سراسر جهان دارد، دومین سازمان بزرگ مسیحی در جهان است.

 EAK دارای بیش از 900 فرقه عضویت ثبت شده است که اکثر آنها در سراسر کشور حضور ملی دارند. تعداد کل اعضای انجیلی ها در کنیا 10 میلیون نفر و در حدود 38000 جماعت تخمین زده می شود.

بسیاری از کلیساهای اصلی پروتستان خود را به عنوان انجیلی معرفی می کنند و بسیاری از آنها به شورای ملی کلیساهای کنیا (NCCK) تعلق دارند. آنها شامل (عمدتا به دلایل تاریخی) کلیساهای بسیاری هستند که در جوامع کیکویو و لوو مستقر هستند. از جمله آنها می توان به کلیسای بزرگ آفریقای داخلی (AIC) و همچنین کلیسای رهایی و کلیسای انجیل رستگاری اشاره کرد.

7. کلیسای متدیست کنیا

The Methodist Church of Kenya

کلیسای متدیست کنیا (با حدود 450000 عضو) به عنوان کلیسای آزاد متدیست متحد در سال 1882 از پایگاهی در ریبه شروع به کار کرد. امروزه در چندین منطقه کنیا با  همه گروه‌های قومی کار می‌کند. این کلیسا در سال 1967 خودمختار شد. این کلیسا بیش از 140 مدرسه، یک بیمارستان، 10 کلینیک، سه مرکز آموزش کشاورزی، 15 پلی تکنیک جوانان، دانشگاه متدیست کنیا و دو مهمانخانه را حمایت می کند. دانشگاه سنت پل را همراه با کلیساهای دیگر اداره می کند.

این کلیسا به هشت مجمع عمومی تقسیم شده است، یعنی سینگوایا، پوانی، نایروبی، کنیا غربی، نیامبنه، میاتنه، کاگا و انکوبو. هر سینود یک اسقف دارد که ریاست مجمع را بر عهده دارد در حالی که یک اسقف ناظر مرتبط هم وجود دارد.

کشیش آیزایا دی، 61 ساله، به عنوان هفتمین اسقف ، به عنوان ریاست کل این کلیسا در پنجاه و هشتمین کنفرانس سالانه کلیسا در نایروبی انتخاب شد.

8. کلیسای داخلی آفریقا (AIC)

The Africa Inland Church (AIC)

کلیسای داخلی آفریقا (AIC) کار خود را در کنیا در سال 1895 آغاز کرد که منجر به تأسیس فرقه‌های بومی کلیسای داخلی آفریقا، کنیا (AIC، کنیا) شد. در حال حاضر AIC کنیا تقریباً 5000 جماعت محلی دارد. مأموریت کلیسای داخلی آفریقا (AIM)، برای اولین بار در کالامبا در شهرستان ماکونی توسط پیتر کامرون اسکات، یک مبشر اسکاتلندی-آمریکایی در سال 1895 تأسیس شد.

کلیسای داخلی آفریقا یکی از بزرگترین کلیساهای پروتستان کنیا است که حدود چهار میلیون عضو دارد. AIC دارای 15 اسقف و یک دفتر ملی در نایروبی است. این کلیسا حدود 20 مرکز آموزش کتاب مقدس برای مبلغان و رهبران کلیسا دارد. پروژه ها بر تبشیر و توسعه جامعه، از جمله بهداشت، کشاورزی، سلامت حیوانات، تولید درآمد، توسعه آب و آموزش تمرکز دارند.کلیساهای مؤسسه آفریقایی (AICs) یکی از برجسته‌ترین پدیده‌های رشد کلیسا در قرن بیستم هستند.

اصطلاحات متنوعی که در مورد آنها به کار می رود گویای این است: "مستقل آفریقایی" نشان می دهد که این کلیساها در آفریقا بدون کنترل مالی یا کلیسایی خارجی سرچشمه گرفته اند. "به ابتکار آفریقا" نشان می دهد که کلیساها در نتیجه ابتکارات در کشورهای آفریقایی راه اندازی شده اند، اما ممکن است با نهادهای گسترده تری که شامل اعضای غیر آفریقایی نیز می شود، مرتبط باشند. «بومیان آفریقا» نشان می‌دهد که آنها اخلاق آفریقایی را حفظ کرده‌اند و ایدئولوژی آن‌ها طعم آفریقایی متمایزی دارد. "African Instituted" اشاره می کند که استقرار و رشد آنها در خاک آفریقا با ابتکارات آفریقایی ها صورت گرفته است.

برخی از آنها با جدا شدن از کلیساهای میسیونری اولیه شکل گرفتند که اغلب با الهام از یک فرد کاریزماتیک یا در واکنش به هنجارهای غربی یا استعماری الهام گرفته شده بودند.

اسقف آبراهام مولوا، اسقف فعلی ریاست کلیسای AIC است

9. شورای ملی کلیساهای کنیا (NCCK)

شورای ملی کلیساها در کنیا، که در سال 1918 تأسیس شد، بزرگترین شورای کلیساهای جهان است. NCCK انجمنی از کلیساهای معترض و سازمان های مسیحی است که در کنیا ثبت شده است.

 شورا برای تسهیل مأموریت متحد کلیسای مسیحی در کنیا، مشارکت و جهان گرایی را ترویج می کند، درک مشترک از ایمان و رسالت مسیحی را پرورش می دهد، ظرفیت های اعضا را ایجاد می کند و ایجاد یک جامعه عادلانه و پایدار را افزایش می دهد.

NCCK انجمنی را برای کلیساها و سازمان‌های عضو فراهم می‌کند تا در مورد مسائل مشترک اقدام کنند و از یکدیگر در خدمت و شهادت مسیحی حمایت کنند. از طریق NCCK، اعضا به دنبال تسهیل دستیابی به یک جامعه متحد، عادلانه، صلح آمیز و پایدار هستند. کار عادی روزانه بشارت، آموزش و مراقبت شبانی توسط کلیساهای عضو انجام می شود.

 

کشیش کریس کینیانجوی کامائو، در حال حاضر دبیر کل شورای ملی کلیساهای کنیا (NCCK) است.

10. سازمان کلیساهای آفریقایی

The Organization of African Instituted Churches (OAIC)

سازمان کلیساهای آفریقایی (OAIC) یک ​​نهاد نمایندگی است که کلیساهای مستقل و مؤسسه آفریقایی (AICs) را گرد هم می آورد، انجمنی را برای به اشتراک گذاشتن نگرانی ها و امیدهایشان به آنها ارائه می دهد و کلیساها را قادر می سازد تا به طور مؤثر به نیازهای اعضا و جوامع خود خدمت کنند. .

AIC کلیساهای بومی آفریقایی هستند که در اصل در طول دوره استعمار تأسیس شده‌اند و اشکال بومی عبادت، الهیات و سازمان‌دهی اجتماعی را توسعه داده‌اند که همگی عمیقاً از دیدگاهی مسیحی و آفریقایی الهام گرفته شده‌اند. ما به عنوان پیروان عیسی مسیح دعوت شده‌ایم تا با اعتقاد به چالش‌هایی مانند فقر ریشه‌دار، بیماری ناخوشایند و فروپاشی نظام‌های فرهنگی و اجتماعی آفریقا که گروه‌ها را برای مقابله با این موانع سازماندهی کنند، پاسخ دهیم.

حدود 60 میلیون عضو AIC در ده ها هزار فرقه AIC در سراسر جنوب صحرای آفریقا و دیاسپورای آفریقایی وجود دارد. مقر بین المللی OAIC در نایروبی، کنیا واقع شده است. کشیش Fr. جوزف انگومبی موتی، دبیر کل سازمان کلیساهای آفریقایی، کنیا (OAIC-K) است.

11. جماعت باپتیست کنیا

The Baptist Convention of Kenya 

جماعت باپتیست کنیا یک فرقه باپتیست مسیحی در کنیا است. این سازمان به اتحاد جهانی باپتیستها  وابسته است. دفتر مرکزی در نایروبی در کلیسای باپتیست Shauri Moyo در امتداد جاده Jogoo است. رئیس کنونی کنوانسیون کشیش برنارد اوبویا است که توسط کشیش ارنست کی ورینگه و کشیش دکتر پیتر گیتاحی معاونت شده است.

این جماعت ریشه در مأموریت آمریکایی هیئت بین‌المللی مسیحی در سال 1956 در نایروبی دارد. در سال 1971، کنوانسیون باپتیست کنیا به طور رسمی تأسیس شد. طبق سرشماری منتشر شده توسط این انجمن در سال 2023، این انجمن ادعای 3412 کلیسا و 737000 عضو دارد.

جماعت باپتیست کنیا دارای کالج الهیات باپتیست کنیا در لیمورو در سال 1981، دبیرستان باپتیست مومباسا و دبیرستان باپتیست نیری است.

12. مسیحیان کنیایی و پیامبران جعلی و معجزات ساختگی

Kenyan Christians, and Fake Prophets and fake Miracles

آنچه در این مقاله عنوان شد صرفا مهمترین و شناخته شده ترین کلیساهای کنیا بود ولی دهها شاخه بومی و افریقائی مسیحی در کنیا هستند که در سالهای اخیر از کلیساهای مادر جدا شده و برای خود فلسفه ای تراشیده اند و بعد از افزایش کمی کلیساها ، حتی سازمان مادر و چترگونه ای هم برای خودشان ایجاد کرده اند و برای اینکه بین مردم محبوب باشند و خود را به عنوان یک کلیسای مستقل مطرح کنند حرفهای جدید و برعکس سایر کلیساها می زنند.

در این میان ، در سال‌های اخیر، کنیایی‌ها شاهد رسوایی‌هایی بوده‌اند که شامل کشیش‌هایی می‌شود که پیروان زودباور خود را برای ثروتمند شدن شکار می‌کنند. متأسفانه، امروزه فرقه ها با وجود رشد مسیحیت به یک مشکل قطعی تبدیل شده اند، و اغلب از طریق معجزات جعلی و پیشگویی های دروغین خود را به عنوان مسیح در می آورند. کنیایی‌ها در برابر چنین «پیش‌گویی‌ها» آسیب‌پذیر شده‌اند و مردمان این سرزمین در چند سال گذشته رسوایی‌های کلیسایی زیادی داشته‌اند. هیچ قانونی برای بازگشایی کلیساها در کنیا وجود ندارد و به همین دلیل است که برخی از پیامبران دروغین که ادعا می کنند مردان واقعی خدا هستند، توانسته اند در ازای وعده های دروغینی که به نام خدا داده اند، از پولی که به سختی به دست آورده اند، مردم را شیر کنند. . از آنجایی مردم عمدتا فقیر هستند و با مشکلات زیادی به خصوص مشکلات مالی روبرو هستند، این پیامبران دروغین عمداً به دنبال آنها می گردند تا آنها را فریب دهند و می گویند که آنها فقیر نیستند زیرا خواست خداست، بلکه برادر، خواهر، عمه یا عمه  آنها فقیر هستند. مادر آنها را "سحر" کرده است. آنها تمایل دارند هر چیزی و هر آنچه را که «مردان با ایمان» به آنها می گویند بدون سؤال باور کنند.

رسوایی چند سال اخیر مربوط به کشیش پل مکنزی، واعظ در کلیسای بین المللی گود نیوز است. مکنزی، معلم تلویزیون، کلیسای خود را در سال 2003 در جامعه ساحلی مالیندی تأسیس کرد. مکنزی چندین بار به دلیل این ادعا که بچه ها را تشویق به ترک تحصیل کرده است، دستگیر شده است. او اعتراف می کند که «من در مورد بد بودن آموزش روی زمین موعظه کردم و به خاطر اینکه به بچه ها گفتم به مدرسه نروند به دادگاه برده شدم. ... بستگی به این دارد که شما چگونه نبوت را تفسیر کنید، اما یکی است. من می‌توانم موعظه کنم، اما کسی را مجبور نمی‌کنم که از تعالیم من پیروی کند.»

به دلیل اختلافات، او در سال 2019 کلیسا را ​​بست و به مزرعه 325 هکتاری (800 جریب) خود در روستایی به نام شاکاهولا در شهرستان کلیفی برای روزه گرفتن "برای ملاقات با عیسی" نقل مکان کرد. برای کسانی که کار می‌کردند یا کسب‌وکار داشتند یا در مدرسه بودند، او اصرار داشت که فقط در صورتی می‌توانند عیسی را ملاقات کنند که همه چیز را رها کنند و برای روزه و دعا با او ملاقات کنند. او موفق شد تمام پیروان خود را در شاکاهولا جمع کند. به دلیل روزه داری شدید و رژیم غذایی نامنظم، برخی از پیروان او بیمار شدند و برخی دیگر حتی از گرسنگی مردند.

با این حال، بیماران قادر به درمان نبودند، زیرا مکنزی به آنها گفت که اگر به دنبال مراقبت پزشکی باشند، «عیسی را ملاقات نخواهند کرد». در گزارش پلیس آمده بود که «روزه فقط در صورتی به حساب می‌آید که در مزرعه او به عنوان محل برگزاری روزه‌داری جمع شوند. آنها از اختلاط با بیگانگان منع شده بودند و باید اسناد دولتی از جمله شناسنامه های ملی و شناسنامه را برای بهشت ​​از بین می بردند.

در آوریل سال 2023، دولت کنیا اجازه جستجو برای دو کودک را داد که ناپدید شده بودند و گمان می‌رود در مزرعه شاکاهولا متعلق به مکنزی بودند. در جریان جستجوی مزرعه شاکاهولا، حداقل 226 جسد از زیر قبر خارج شد، 27 نفر نجات یافتند و به دلیل سوء تغذیه به بیمارستان منتقل شدند، در حالی که 39 نفر از اعضای شناخته شده فرقه مفقود هستند.

با این حال، ممکن است تعداد بیشتری مفقود شوند، زیرا مردم محلی ادعا می کنند که حدود 300 نفر در مزرعه شاکاهولا زندگی می کردند، همانطور که در اخبار آفریقا گزارش شده است. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که کسانی که می‌خواستند بیرون بروند چون متوجه شدند در دام افتاده‌اند کشته شدند و در مزرعه دفن شدند.

منابع :

Sources of Reference

https://jliflc.com/wp-content/uploads/2017/03/Faith-and-Development-in-Focus-Kenya.pdf

https://www.iclrs.org/blurb/kenya-country-info/

https://afrodiscovery.com/country/kenya/kenya-religion/christianity-in-kenya-influence-and-impact-on-society/

https://www.wantedinafrica.com/news/main-religious-practices-in-kenya-and-nairobi.html

https://capuchintv.co.ke/bishop-korir/

https://kccb.or.ke/

http://www.arcworld.org/downloads/Kenya-Full-Gospel-Churches-plan.pdf

https://fgck.or.ke/welcome-note.html

https://eakenya.org/about/

https://orthodox-church-kenya.org/

https://www.oikoumene.org/member-churches/anglican-church-of-kenya

https://pcea.or.ke/institutions/

 https://churchleaders.com/news/455428-methodist-church-in-kenya-presiding-bishop-rns.html

https://www.globalministries.org/partner/africa_partners_national_council_of_churches/

https://rlo.acton.org/archives/124699-the-problem-of-cults-in-kenya.html

https://www.oaic.org/about-us/

https://en.wikipedia.org/wiki/Baptist_Convention_of_Kenya

تهیه کننده : پورمرجان – کنیا 1403